Θα αγόραζα πολύ φτηνά κάτι δρομολόγια συνωστισμού, άνευ προορισμού. Η εισπράκτορ φυγή, ήταν γνωστή μου. Η ημερομηνία ανοιχτή, για πάσα ενδεχόμενο τρομοκρατίας. -Ιλλιγκειώδες ταχύτητα με παράθυρο, στους καπνίζοντες και χωρίς επιστροφή, παρακαλώ. Να σχίζεται η μιζέρια πίσω μου. Έτσι μικρόψυχα θέλω να τα θυμάμαι όλα. Σαν να μην ξαναγύριζα ποτέ πια. Να μπερδεύομαι με επιβάτες μάνες, φοιτητές και αρρώστους. Καπελάκια και ομπρελίνα στοιβαγμένα σε διαδρόμους με παπάδες και εραστές. Τελευταία φορά που συνυπάρχω με ανθρώπους, ένα βαγόνι η υδρόγειος. Ανάσες ινδικές, ιταλικές, ντυμένες με σκοτσέζικες φουστίτσες, δημιουργούν ένα ενδιαφέρον κλήμα να αφοσιωθώ. Η μεταφορά πολιτιστικής παράδοσης -εν αγνοία της-, υπήρξε πάντα από τα παθιασμένα μου χόμπι.
Σε γραμμή ορίζοντα, θα αψηφήσω το εγώ μου. Θα αποδείξω πως ήμουν εξαρχής, ολόιδιος, κενού σημείου επαφής, ορίζοντα με γη. Κατεξοχήν ελεύθερος και εξοικειωμένος, με οποιαδήποτε ψυχή υποτροπιάζει στον ίσκιο της, μεταλλάσσοντας την αδυναμία σε τέρας. Θα είμαι ελεύθερος λοιπόν σε κάλεσμα αλλαγής, προσφέροντας εξημερωμένη οδύνη. Ανυπομονώ να βρεθώ στο σημείο συνάντησης. Αναμένεται εξαντλητική συναλλαγή. Με δεξιοτεχνία χειρουργού, προσπαθώ να αποκολλήσω επιχειρήματα που έμειναν στις άδειες θέσεις. Πώς θα μπορέσω να εξοντώσω την απόγνωση από τις ψυχές των άλλων; Με αυτές μου τις σκέψεις, οδηγείτε το μέσο μόνο του. Πώς αλλιώς; Δεν υπάρχουν μάρτυρες ζωντανής ύλης! Πάντα τελευταία μαθαίνει κανείς την συνέχεια του! Τις συνέπειες αυτής της γνώσης, τις ξεπληρώνω εικονοποιόντας τους εφιάλτες μου. Στην άλλη όχθη, τα σώματα περιμένουν την επιστροφή της καθαρής ψυχής τους. Σύντομα θα γιατρευτούν. Έχει αρχίσει η περιφορά πραγματικότητας. Κάπου εκεί οριοθετώ τον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου