Η έρημος των σωμάτων ρίγησε. Τα σκονισμένα κάγκελα, ενσαρκώνουν το αντίο σου. Κράτησα λίγο δάκρυ χωρισμού, για τις απότιστες γαρδένιες σου. Ως πότε θα ταλαιπωρώ τα έπιπλα; έχουν γεμίσει φλούδες ματαιοδοξίας. Άχρηστες οι παλιές συνθήκες. Ο χρόνος -σύμβουλος της απάθειας μου- ξεμπροστιάζοντας τη νιότη, για την συντόμευση μου, κάνοντας δυσκολότερη την αναγνώριση του παρελθόν, με την πραγματικότητα. Δύσκολη συνάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου